Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2012

« Την κάθε μέρα της ζωής, που σου δόθηκε ,να ζεις »


  Προτροπή και ευχή του Γραφείου Περιβαλλοντικής Αγωγής της Δ/θμιας  Δ/νσης Εκπαίδευσης Δυτ. Θεσσαλονίκης για τις γιορτές του στοχασμού και της πνευματικής ανασύνταξης.


  

       Ίσως η διατύπωση μιας στερεότυπης «ευχετικής» πρότασης να΄ ναι δύσκολο να χωρέσει ανάμεσα μας σ’ αυτούς τους καιρούς  που διερχόμαστε, όπου η αγωνία και η περιέργεια για όσα συμβαίνουν εντός μας και ενώπιον μας καθιστούν δύσκολη την συναίσθηση του «παρόντος» και πολύ περισσότερο αδύνατη την περιγραφή των
«επερχομένων» .
        Έχει συσταλεί ο καιρός, έχει πυκνώσει και στέκεται σαν βάρος στη πλάτη. Μια τέτοια αίσθηση του χρόνου μας ωθεί σ’ άλλη αντίληψη του «τρέχοντος», της ίδιας της ζωής δηλαδή, που νοιώθουμε να την κρατάμε στα χέρια μας σα νεράκι που κυλάει άπιαστο, εν τούτοις νεράκι δροσερό με μια πρωτοφανέρωτη μοναδική  αξία.
        Η παλαιά βεβαιότητα περί αδιατάρακτου μέλλοντος έχει εξατμιστεί, στη θέση της πάλλεται η εντύπωση του «επείγοντος Βίου» πιο απόλυτη, υλική. Σαν να κατέρρευσαν, η ραθυμία, η αμεριμνησία της εποχής της ευμάρειας, ο εφησυχασμός.
        Υπόκωφα ζούμε τη ζωή μας αλλιώς, την νοιώθουμε αλλιώς, ορμητική, δεν περιμένουμε την εξέλιξη σύμφωνα με τις κλασσικές βεβαιότητες, είμαστε έτοιμοι να αποκριθούμε στις αιφνίδιες απατήσεις της μ’ όλες τις αισθήσεις σε εγρήγορση. Το λες προσαρμογή. Το λες φόρτιση για επανεκκίνηση. Το λες ανυπόκριτη δίψα για ζωή, εν θερμώ επαφή με το εδώ και τώρα.
       Ανάκληση ξεχασμένων δυνάμεων, θαμμένων αισθημάτων, πρωταρχικών αναγκών. Ξανακούγονται χαρούμενες λέξεις: συντροφικότητα, αλληλεγγύη, συλλογικότητα, χάρισμα, χαρά, άγγιγμα, έγνοια, φίλος παλιός.
       Ένα βιβλίο μικρό σε χρώμα βυσσινί: «ο Τελάλης» Αθήνα 2011χωρίς καμιά ένδειξη, ούτε εκδότη, ούτε συγγραφέα, απλά ελληνικά σε κρέμ χαρτί πολυτονικά μας παρασύρει στην ανάγνωση…
… Βγες έξω λοιπόν –Φάε το ψωμί σου με χαρά – πιες το κρασί σου με χαρά – Φόρα τ’ άσπρα σου ρούχα και φτιάξε τη ζωή σου μ’ αυτόν που αγαπάς – Την κάθε μέρα της ζωής που σου δόθηκε να ζεις – αυτό είναι το μερτικό της ανώφελης ζωής σου - γιατί όπως είπε ο «τελάλης» τζάμπα όλα και μάταια-μα όσα μπορείς να κάμεις-
κάντα όσο μπορείς …
     «Ευφραίνου, νεανίσκε, εν νεότητι σου, και αγαθυνάτω σε η καρδία σου εν ημέραις 
νεότητος σου, και περιπάτει  εν οδοίς καρδίας σου άμωμος …» μας παροτρύνει ο
«Εκκλησιαστής» της Βιβλικής αφήγησης και καταλήγει… «το γενόμενον ήδη έστι, και όσα του γίγνεσθαι, ήδη γέγονε».
    
 «Καλά Χριστούγεννα με υγεία και ευτυχία για το 2013»
   
  Αλλάζουμε  το χρόνο και αντιγράφουμε από παλιό «επιστολικό» δελτάριο την κλασσική ευχή…
     Γιατί ο άνθρωπος ταξιδεύει τον καιρό μαζί με τις ευχές του και γνωρίζει καλά πως «το ευ ζην και το ευ πράττειν είναι η μόνη μη ματαιότης της ματαιότητας μας» .

 Μιχελάκη Δέσποινα